توسعه پایدار شهری در استان های ساحلی

نویسندگانپروانه شاه حسینی و محمد تقی رهنمایی
نشریهمجله اطلاعات سیاسی – اقتصادی
شماره صفحات۲۴۰-۲۵۷
نوع مقالهFull Paper
تاریخ انتشار۱۳۸۸
رتبه نشریهعلمی - پژوهشی
نوع نشریهچاپی
کشور محل چاپایران

چکیده مقاله

 

همچنین شرایط نامساعد طبیعی چون گرمی هوا و نبود آب کافی و مناسب که هزینه‌های استهلاک صنایع را بالا می‌برد،نبود نیروگاههای برق،پرداخت نکردن وام بانکی برای منابع تولیدی و بروز انقلاب اسلامی و وقوع جنگ عراق علیه ایران که سبب فرار سرمایه‌ها و تعطیلی بعضی از صنایع شد،اشتغال صنعتی در این راستا را کاهش داده است و تنها 21/2 درصد از مردم استان و 87 درصد از شهرنشینان در بخش صنعت مشغول به کارند(جدول 5)،حتا اعلام مناطق آزاد کیش و قشم به علت تولید نکردن کالاهای نیمه ساخته صنعتی و عدم صادرات آن نیز نتوانسته در اشتغال‌زایی این منطقه موفق باشد. هرچند ساری بعنوان مرکز استان مازندران جمعیت بیشتری را به خود جذب کرده است و گرایش به قطبی شدن دارد،شهرهای بابل،قائم‌شهر و آمل در کنار آن با دارا بودن جمعیت بیش از 100 هزار نفر با دارا بودن خدمات بازرگانی، آموزشی بویژه آموزش عالی،بهداشتی و درمانی، حمل و نقل،انبارداری،ارتباطات و صنعت نقش مرکز خدمات سطح یک ملی را دارا هستند و عملکرد استانی دارند،اما در استان هرمزگان تمرکز امکانات بندرگاهی، صنعتی،استقرار بخش اعظم مراکز آموزش عالی، بهداشتی و درمانی حمل و نقل زمینی و دریایی و هوایی، انبارداری،خدمات بازرگانی و ارتباطات تنها در شهر بندرعباس به عنوان مرکز استان سبب شده تا این شهر نه تنها به عنوان مهمترین قطب استان مطرح باشد بلکه عملکردی در سطح ملی داشته باشد."

tags: استان ، استان هرمزگان ، شهر ، استان مازندران ، نظام شبکه شهرى ، توسعه ، نظام شبکه شهرى استان هرمزگان ، شهرهاى ، نظام شبکه شهرى استان مازندران ، استانهاى مازندران و هرمزگان