سکونتگاه خودرو و امنیت اجتماعی، مورد: شهر پاکدشت

در شهرهای ایران تا دهه ۱۳۲۰ گروه تهیدستان در محله های مختلف در جوار سایر گروه های درآمدی زندگی می کردند. اما از دهه ۱۳۲۰ با شروع برنامه ریزی شهری، نظام محله ای سابق فرو پاشید و الگوی طراحی شده منطقه ای بر پایه ی نوعی جداسازی طبقاتی و نادیده انگاشتن گروه های کم درآمد جایگزین آن شد. بدین ترتیب مردمان کم درآمد که قادر نبودند مسکن مورد نیاز خود را به علت گرانی زمین و مسکن در مناطق مناسب شهری تهیه کنند، ابتدا در حواشی شهرها و سپس در خارج از محدوده شهری عموما در هسته های روستایی سکونت گزیدند. سکونت گزینی و تمرکز این افراد کم درآمد در مکان هایی که تعاملاتی با سایر طبقات جامعه چون طبقه متوسط ندارد از یکسو و کاهش کنترل دولت بر آنان از سوی دیگر، سبب شکل گیری و تمرکز انواع ناهنجاری های اجتماعی در این مکان ها شده است.
در این مقاله سعی شده است تا دو علت عمده، یعنی پایین بودن سطح معیشت مردم و کاهش کنترل دولت بر سکونتگاه های خودرو، که می تواند علل مهمی در شکل گیری و رشد جرایم باشد در یکی از سکونتگاه های خودرو پیرامون کلانشهر تهران، یعنی شهر خودرو پاکدشت بررسی شود.